Godzina zero, trzeba wyjść. Na klatce huk zamkniętych drzwi.
Na pętli znów o czwartej rano. Słońce mi nie chce spojrzeć w twarz


_______________________________________________
Zaczynali w Warszawie końca lat 90-tych. Zainspirowani retro dyskotekami na łódzkich squatach, przenieśli tę tradycję na squaty stolicy, lecz niedługo później wymienili adapter Unitra na zabawkowy syntezator CASIO. Ich pierwsze koncerty przypominały istne tornado: nostalgiczne brzmienia, makijaże, ekstatyczne tańce dwóch tancerzy oraz kompletnie zdezorientowana publiczność, która od pierwszych dźwięków skakała sobie po głowach.

Super Girl Romantic Boys wyprzedzili epokę wielkiego medialnego revivalu lat 80-tych i szli w parze z narodzinami estetyki lo-fi popu i electroclashu, do której również muzycznie i ideologicznie nawiązywali.

W wyniku nieporozumień z wytwórnią ich debiutancki album przez dekadę krążył między ludźmi jako namiętnie kopiowany nielegal. Dopiero w 2013 roku materiał ukazał się oficjalnie jako "Miłość z tamtych lat" (Antena Krzyku). Wtedy też powrócili na dobre ponownie wzbudzając zainteresowanie mediów i przyciągając nowych fanów swojej tanecznej, syntezatorowej elektroniki -melodyjnej i przebojowej, z punkowym pazurem, lecz melancholijnej i klaustrofobicznej. Dotyczy to również tekstów - utrzymanych w stylistyce polskich lat 80-tych, lecz dziejących się w realiach XXI wieku, traktujących o samotności i braku emocjonalnego kontaktu między ludźmi, których zmienił "zimny blask sztucznych miast".
SGRB odcinają się dziś od popularnego rozrywkowego electro i stereotypowej eightiesowej stylistyki kiczu. Jak sami przyznają, ich dzisiejsze dokonania najlepiej opisuje określenie post new romantic.

W marcu 2016 roku nakładem Anteny Krzyku ukazał się ich nowy, pełnowymiarowy album "Osobno"

www.sgrb.bandcamp.com
www.facebook.com/supergirlromanticboys
www.vimeo.com/supergirlromanticboys
www.youtube.com/watch?v=86rK7CHTj9w
www.youtube.com/watch?v=H7WJ2Sjm9CI
www.youtube.com/watch?v=0_YvpJvzzik



start: 20:00
bilety: TBA