KRAFTWERK w Krakowie-Nowej Hucie 3x3500, 14-21 września 2008 roku.
Pages:
1
1
Lugh S
 Registered |
Writen at: 2008-05-29 13:05:56
Światowej sławy gwiazda i legenda muzyki elektronicznej - zespół Kraftwerk - zagra we wrześniu w Krakowie. Legendarna formacja Kraftwerk będzie główną gwiazdą VI Festiwalu Sacrum-Profanum, który odbędzie się w Krakowie w dniach 14-21 września 2008 roku.
Kraftwerk zagra w Krakowie-Nowej Hucie trzykrotnie (19-21 września) w nieczynnej już hali Walcowni dawnej Huty im. T. Sendzimira, jeszcze wcześniej Huty im. Lenina (obecnie ArcelorMittal Poland). W Walcowni zostanie wybudowana specjalna scena, a na widowni zostanie wydzielony sektor dla... chcących potańczyć. Pozostali słuchacze będą mogli zająć miejsca siedzące na trybunie. Podczas trzech koncertów ma się tam w sumie zmieścić 10,5 tys. osób. (3 x 3500). Zespół zagrał w Polsce tylko dwa razy. Po raz pierwszy w 1981 r., tuż przed wybuchem stanu wojennego, potem 23 lata później, podczas wielkiej światowej trasy http://www.sacrumprofanum.pl/ Kraftwerk (niem. "elektrownia") – niemiecki zespół grający muzykę elektroniczną, wywodzący się ze sceny krautrockowej. Jedna z najbardziej wpływowych grup, której muzyka inspirowała rzesze twórców techno, synth pop, electro, new wave, a także hip hop. Kraftwerk zasłynął z charakterystycznych, elektronicznych brzmień, a wiele jego utworów zyskało sporą popularność w latach 70. i 80. Zespół jest symbolem muzyki elektronicznej, a jego największym przebojem jest The Model (niem. Das Modell), wykonywany później przez takie grupy jak metalowy zespół Rammstein czy noise rockowy Big Black. Innym znanym utworem jest Pocket Calculator (niem. Der Taschenrechner), który grupa śpiewała w wersji polskiej rozpoczynając od słów Jestem operator i mam mini kalkulator. Ja dodaję, odejmuję, kontroluję, komponuję... wzbudzając aplauz widowni. Aktualni członkowie: Ralf Hütter Florian Schneider Fritz Hilpert Henning Schmitz Byli członkowie: Fernando Abrantes Karl Bartos Klaus Dinger Wolfgang Flür Andreas Hohmann Plato Kostic Eberhard Kranemann Houschäng Néjadepour Klaus Roeder Michael Rother Peter Schmidt Emil Schult Charly Weiss Historia Kraftwerk został założony w 1970 roku przez Floriana Schneidera i Ralfa Hüttera. Pomiędzy 1970, a 1974 skład ulegał wielu zmianom (z grupą nagrywał m.in. gitarzysta Michael Rother i perkusista Klaus Dinger, który odszedł z Kraftwerk by założyć zespół Neu!). Pierwszy album Tone Float grupa wydała jako Organistaion. Skład, uważany przez fanów zespołu za klasyczny, ukształtował się podczas trasy koncertowej promującej album Autobahn. Kraftwerk tworzyły wtedy cztery osoby, oprócz założycieli – Floriana Schneidera i Ralfa Hüttera, były to : Wolfgang Flür i Karl Bartos. Ostatnim albumem Kraftwerk w latach 80. był Electric Cafe (1986). Po wydaniu tegoż, grupa zawiesiła swoją działalność, by wznawiać ją sporadycznie, aż do wydanego w 2003 roku Tour de France Sondtracks. W 2005 grupa wydała pierwszy w swojej dyskografii album live Minimum-Maximum wraz z towarzyszącym wydawnictwem DVD. Składa on się z utworów nagranych podczas trasy koncertowej z wiosny 2004 roku. Album był nominowany do nagrody Grammy ------------------------------------------------
[PM]
|
Vort
 Non-active editor |
|
|
Lugh S
Registered |
|
|
Vort
Non-active editor |
|
|
Lugh S
Registered |
|
|
Vort
Non-active editor |
Writen at: 2008-06-03 12:58:51
Spokojnie mozesz zanucic wiekszosc kawalkow w ten sposob, hehe
To bardzo uniwersalny przyspiew :D Wracajac do tematu, jestem naprawde zajebiscie zadowolony z tego niusa. ------------------------------------------------ --------------------------------- ...electric doom synthesis...
[PM]
|
|
Lugh S
Registered |
|
Dobermann
 CEO |
Writen at: 2008-07-11 21:45:28
Festiwal Sacrum Profanum Festiwal Sacrum Profanum to jedno z najciekawszych cyklicznych wydarzeń muzycznej jesieni. Świadczy o tym dynamiczny rozwój imprezy, a także wysoka ocena krytyki w rankingach czołowych wydarzeń muzycznych w Polsce i w Europie. Formuła przedsięwzięcia oparta jest na prezentacji arcydzieł muzyki instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej w odniesieniu do fundamentalnej roli wzajemnie przecinających się w muzyce XX w. motywów sacrum i profanum, a także do kryterium geograficznego. Wokół tych osi koncentrują się poszczególne edycje Festiwalu poświęcone kolejno muzyce: Wiednia, Francji, Rosji, USA. W 2007 r. wybitni wykonawcy i zespoły zaprezentowali dzieła m.in. G. Gershwina, P. Glassa, J. Cage’a, M. Davisa oraz L. Bernsteina. Wykonawcy Rangę Festiwalu w Europie budują nazwiska znakomitych wykonawców. Na Sacrum Profanum występowali tak wybitni artyści zagraniczni, jak: Marc Minkowski, Paul Hillier, Theatre of Voices, Schönberg Ensemble, Asko Ensemble, London Sinfonietta, Barbara Hendricks, Hervé Niquet, Ilya Gringolts, Pieter Wispelwey, Trio Wanderer i in. Spośród polskich wykonawców Festiwal gościł najważniejszych dyrygentów, solistów, zespoły kameralne i symfoniczne, a także gwiazdy polskiej rozrywki. VI Edycja Sacrum Profanum Tegoroczna edycja imprezy poświęcona jest w całości najważniejszym twórcom i zjawiskom muzycznym Niemiec XX wieku. To największa w historii polskich, ale i europejskich festiwali całościowa promocja niemieckiego repertuaru współczesnego od Kurta Weilla, Karlheinza Stockhausena, Hansa Wernera Henzego, Helmuta Lachenmanna, Heinera Goebbelsa czy Wolfganga Rihma, kończąc na najważniejszych nurtach muzyki elektronicznej. W wielkim finale w Hali Ocynowni Nowej Huty wystąpi legendarny Kraftwerk. Wyjątkowość niemieckiej edycji Festiwalu W historii polskich festiwali nie było dotąd wydarzenia promującego niemiecką muzykę XX wieku w tak szerokim zakresie i bazującego na światowej czołówce wykonawców i uznanych osobowości artystycznych. Udział w Festiwalu potwierdziły najwyżej cenione zespoły specjalizujące się w wykonawstwie muzyki współczesnej m.in.: musikFabrik, Ensemble Modern, prekursor współczesnej muzyki elektronicznej – Kraftwerk oraz zjawiskowa Ute Lemper – gwiazda prezentującą międzywojenną niemiecką piosenkę kabaretową, niezrównana interpretatorka twórczości Kurta Weilla. Obok zespołów niemieckich wystąpią także znakomite zespoły: London Sinfonietta, Klangforum Wien, Paul Hillier, Theatre of Voices, Asko|Schönberg, Sinfonietta Cracovia i Marc Minkowski. Sacrum jako impreza o charakterze międzynarodowym Dzięki zintegrowanym działaniom miasta Kraków, placówek dyplomatycznych, instytucji kultury, prywatnych przedsiębiorstw i mediów, każda kolejna odsłona Sacrum Profanum potwierdza wybitną rangę wydarzenia. W swej krótkiej historii Festiwal zyskał imponujący rozmach i zasięg. Działania programowe i organizacyjne Festiwalu, wspierają ważne instytucje rządowe i kulturalne kilku państw europejskich: Ambasada Francji, Association Française d'Action Artistique (AFAA), CulturesFrance, Instytut Francuski w Krakowie, Instytut Włoski w Krakowie, Instytut Goethego, ale także – dzięki współpracy akredytowanych dziennikarzy - międzynarodowe media. W tym roku niezwykle istotna będzie współpraca z telewizją Mezzo, Polskim Radio oraz Bayerisches Rundfunk. Współpraca ta owocuje upowszechnianiem współczesnej kultury tych krajów, a także wzmacnianiem stosunków bilateralnych. Sacrum jako wielkie przedsięwzięcie produkcyjne Sacrum Profanum to wielkie przedsięwzięcie logistyczne i organizacyjne. Koncerty prezentowane są w nietypowych i postindustrialnych przestrzeniach co przyczynia się do promocji muzyki klasycznej, a zarazem gwarantuje Festiwalowi światowy rozgłos. Produkcja spektakli to najnowocześniejsza technika sceny, dźwięku i światła, sztab ludzi czuwających nad przygotowaniem, realizacją i bezpieczeństwem publiczności. Nasze produkcje były niejednokrotnie uznawane za najnowocześniejsze produkcje typu światło – dźwięk przez branżowe magazyny, np. „Muzyka i Technologia”. Na potrzeby koncertów festiwalowych aranżowane są miejsca o różnorodnym charakterze - od Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie, poprzez obiekty postindustrialne o dużym znaczeniu historycznym, jak na przykład słynna Fabryka Oskara Schindlera, hale przemysłowe Nowej Huty (Walcownia, Ocynownia). Na potrzeby tegorocznej edycji zostało pozyskane nowe miejsce koncertowe - dawna zajezdnia tramwajowa objęta opieką Muzeum Inżynierii Miejskiej. Duża, reprezentacyjna hala, która po wielomiesięcznym remoncie ma zostać oddana do użytku w czerwcu br, znakomicie odpowiada potrzebom festiwalowym. Sacrum jako projekt edukacyjny Festiwal to ogromne przedsięwzięcie edukacyjne. Niekonwencjonalna promocja muzyki klasycznej zyskuje jej nowych zwolenników, entuzjastów i wierną publiczność. Festiwal stanowi swoisty fenomen socjologiczny i medialny, gdy młodzi ludzie kontestują na ogół tradycyjne świątynie muzyki: filharmonie, sale koncertowe, wnętrza kościołów, muzyka klasyczna wykonywana w przestrzeniach historycznych i postindustrialnych ma swoje bezpośrednie przełożenie na frekwencję ludzi młodych. Na koncerty przyjeżdżają dziś melomani z całego świata, a dzięki transmisjom radiowym poszczególnych koncertów i trwałej współpracy z Polskim Radio Programem II – koncerty docierają do ogromnej liczby słuchaczy w Polsce i na świecie. Szacuje się, że liczba bezpośrednich świadków wydarzeń festiwalowych, wynosząca ok. 14 000 osób przy każdej edycji, w dużej mierze złożona jest z uczniów i studentów. Formuła festiwalu, nowoczesna promocja, atmosfera miejsc koncertowych sprzyjają promocji postaw twórczych i zainteresowaniu płynącemu ze strony ludzi młodych. Festiwal posiada własną tradycję profesjonalnej książki programowej zawierającej teksty specjalistyczne pisane przez wybitnych współczesnych muzykologów i krytyków muzycznych. Książki te stanowią publikację o wysokich walorach edukacyjnych, rozsyłane są następnie do bibliotek uniwersyteckich i czytelni. Otwarty charakter ma także większość prób artystów przed koncertami. Studenci uczelni artystycznych i szkół muzycznych mogą zapoznać się z warsztatem oraz modelem pracy uznanych muzyków, mają także niecodzienną szansę nawiązania kontaktu z niekwestionowanymi mistrzami prezentowanych form, gatunków i stylów muzycznych. Promocja festiwalu stanowi lekcję historii o miejscach istotnych dla Krakowa – Filharmonia, Nowa Huta i dawna Fabryka Emaila to ważne punkty na mapie miasta, właśnie ze względu na bogatą przeszłość i trwałe powiązanie gospodarki, kultury i historii. Znaczenie Festiwalu dla więzi kulturowych Polski i Niemiec Wykonanie niemieckiego repertuaru współczesnego to największa w Europie całościowa prezentacja dorobku kompozytorów niemieckich XX w. Jest to śmiała i niezwykle ważna idea, będąca wyrazem zapotrzebowania na ustawiczne poszerzenie wiedzy o kulturze najnowszej naszych zachodnich sąsiadów, a zarazem wpisująca się w poszerzanie wiedzy o polsko-niemieckiej historii. W ten sposób festiwal wpisuje się w ważny proces burzenia funkcjonujących potocznie w Polsce stereotypowych obrazów Niemiec, a tym samym przyczynia się do poprawy stosunków bilateralnych i wzmacniania więzi kulturalnych oraz międzypokoleniowego dialogu. Sacrum jako produkt turystyczny Festiwal zyskał sobie miano największej w Polsce Południowej imprezy muzycznej. Został też nominowany do prestiżowej nagrody Tygodnika „Polityka” jako najważniejsze wydarzenie muzyczne 2007 r., a zarazem wpisany został jako jedno z najważniejszych wydarzeń śmiałego krakowskiego projektu „Sześciu Zmysłów”. Festiwal zyskał sobie uznanie międzynarodowej krytyki muzycznej, ale także branży turystycznej i hotelarskiej. Niemała w tym zasługa przejrzystego ogniskowania idei programowej wokół szkół narodowych. W ten sposób kolejne edycje prezentowały dokonania muzycznego Wiednia, Francji, Rosji, USA, a w tym roku Niemiec. Rokrocznie notujemy znaczący wzrost zagranicznej turystyki kulturalnej. Gościliśmy dotąd melomanów z Rosji, Niemiec, Francji, Hiszpanii, Włoch, Belgii, Danii, USA, Kanady, Izraela, Wegier, Słowacji, Czech, Litwy, i in. Festiwal zagarnia przestrzeń miejską, wdziera się w rejony dotąd niewykorzystane do celów artystycznych. Włączając nowe przestrzenie, przyciąga nowe grupy odbiorców, poszukujących niecodziennej atmosfery miejsc na poły zapomnianych, w których odbiór muzyki XX-wiecznej zyskuje nowy wymiar. Festiwal przyciąga zatem zarówno pasjonatów muzyki współczesnej, jak i osoby, dla których ważna jest możliwość uczestnictwa w niezwykłym wydarzeniu, tygodniowym święcie muzyki najnowszej. W ten sposób festiwal umożliwia wymianę myśli, idei, praktyk wykonawczych w której uczestniczą wiodące zespoły muzyczne, wybitni soliści, krytycy, managerowie kultury, przedstawiciele środowisk twórczych i publiczność. Niedziela 14 Września 2008 Kurt Weill - Die sieben Todsunden, Sinfonie No. 2 Ute Lemper, Sinfonietta Cracovia Mark Minkowski - dyrygent Filharmonia im. Karola Szymanowskiego w Krakowie, 20.00 6. Festiwal Sacrum Profanum zainauguruje występ Ute Lemper. Artystka wystąpi w repertuarze Kurta Weilla – Die Sieben Todsünden. Towarzyszyć jej będzie Sinfonietta Cracovia pod batutą Marka Minkowskiego. UTE LEMPER Ute Lemper wszechstronna artystka niemiecka, ceniona przede wszystkim za niedoścignione interpretacje międzywojennej niemieckiej piosenki kabaretowej, cieszy się również uznaniem znakomitej aktorki teatralnej i filmowej, tancerki oraz malarki. Urodziła się w Münster w Niemczech w 1963 roku. Gruntowne wykształcenie artystyczne zdobywała w Akademii Tańca w Kolonii oraz w wiedeńskim Seminarium im. Maxa Reinhardta. Debiutowała na scenie teatrów w Stuttgarcie, przepustką do międzynarodowej kariery scenicznej stała się jednak kreacja w przedstawieniu Koty. Uznanie publiczności zdobyła dzięki rolom takim jak: Velma Kelly w Chicago, Lola w Błękitnym Aniele, Piotruś Pan w przedstawieniu pod tym samym tytułem, czy Sally Bowles w paryskiej odsłonie Kabaretu. Za tę ostatnią rolę otrzymała w 1987 roku prestiżową Molière Award w kategorii Najlepszy Debiut. Wielokrotnie nagradzana była jako najwybitniejsza współcześnie żyjąca artystka sceny kabaretowej, w sposób mistrzowski realizująca repertuar swoich wielkich poprzedniczek - Marleny Dietrich czy Edit Piaf. Szczególnie bliska jest jej twórczość niemieckiego kompozytora Kurta Weilla. Artystka prezentuje klasyczne utwory w zaskakujących aranżacjach, co sprawia, że zyskują całkowicie nowe oblicze (Moon of Alabama Kurta Weilla w wersji reggae, jego September Song w stylu funky). Jest jedną z niewielu artystek, których głos stanowi inspirację dla znakomitych autorów piosenek takich jak: Tom Waits, Elvis Costello i innych, tworzących utwory nawiązujące do stylu Weilla, Hollaendera, inspirowane tekstami Brechta, czy Jacquesa Préverta. Specjalnie dla niej Michael Nyman skomponował muzykę do sześciu wierszy Paula Celana, Philip Glass napisał Streets of Berlin, a Nick Cave stworzył delikatną i surrealistyczną Little Water Song. Lemper koncertowała z solowymi recitalami (m.in. Kurt Weill Recital, Illusions, City of Strangers, Berlin Cabaret Evening) w tak prestiżowych miejscach, jak: La Scala, Piccolo Teatro (Mediolan), Théâtre de la Ville, Théâtre national de Chaillot (Paryż), Palao de la Musica (Barcelona), The Sydney Opera House, Queen Elizabeth Hall (Londyn), Lincoln Center (Nowy Jork), The Kennedy Center (Waszyngton). Regularnie występuje z towarzyszeniem uznanych zespołów orkiestrowych: The London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, Israel Philharmonic Orchestra, Boston Symphony Orchestra, Berlin Symphony Orchestra. Kreowała role czołowych reżyserów filmowych, m.in.: Petera Greenawaya (Prospero's Books), Roberta Altmana (Prêt á Porter), Pierre’a Granier-Deferre'ego (L'Autrichienne), Georga Miltona (Appetite). Realizuje nagrania dla znanych marek fonograficznych: Decca, CBS Records, czy Polydor. I. Poniedziałek 15 Września 2008 Hans Werner Henze - Voices London Sinfonietta David Atherton - dyrygent Muzeum Inżynierii Miejskiej, 19.00 LONDON SINFONIETTA Zespół został założony przez Davida Athertona i Nicolasa Snowmana w 1968 roku. Od początku istnienia głównym zadaniem formacji było prezentowanie kompozycji twórców muzyki najnowszej, zarówno mało znanych kompozytorów, jak również tych, których pozycja na rynku muzycznym była ugruntowana. Na liście ponad 200 utworów zamówionych przez London Sinfonietta znajdują się dzieła takich twórców, jak John Taverner, Iannis Xenakis, Luciano Berio, Elliott Carter, Mark-Antony Turnage, Toru Takemitsu, John Adams, Witold Lutosławski, Paweł Szymański i in. Zespół jest uznawany za jedną z najlepszych na świecie formacji zajmujących się muzyką współczesną. Dokonał licznych prawykonań - wiele z nich było im dedykowanych. W swoich poszukiwaniach nie ogranicza się jedynie do prezentacji tradycyjnie pojmowanej muzyki klasycznej, ale odważnie eksploruje nowe gatunki i kierunki jej rozwoju. Na uwagę zasługuje łączenie klasyki z muzyką elektroniczną, folkową i jazzową. London Sinfonietta współpracuje z czołowymi europejskimi choreografami i operatorami video. Żywo reaguje na nowości, jakie niesie współczesna technika i adaptuje ją na potrzeby własnych przedsięwzięć. Swymi projektami, często z pogranicza muzyki i sztuk wizualnych, stale poszerza grupę ich odbiorców. Ważnym aspektem działalności zespołu jest również edukacja – w ramach projektu Blue Touch Paper daje możliwość młodym brytyjskim twórcom regularnej pracy z zespołem i korzystania z pełnego zaplecza technicznego (instrumentarium elektronicznego, multimediów i in.). London Sinfonietta dokonała kilkudziesięciu realizacji płytowych (m.in. muzyki Witolda Lutosławskiego i Henryka Mikołaja Góreckiego) dla takich wytwórni, jak Deutsche Grammophon, EMI, Decca, Sony, Nonesuch, Philips, Virgin, London Sinfonietta Label i in. Wiele z nich otrzymało najwyższe wyróżnienia krytyki muzycznej, m.in. „Grammy Award”. Zespół jest rezydentem Southbank Centre, gdzie realizuje swój sezon koncertowy z Olivierem Knussenem (Conductor Laureate) i dyrygentami gościnnymi – Diego Massonem, Pierrem-André Valadem, Martynem Brabbinsem i Georgem Benjaminem. W 2007 roku London Sinfonietta została entuzjastycznie przyjęta przez krakowską publiczność w programie poświęconym muzyce Steve’a Reicha. II. Poniedziałek 15 Września 2008 Karlheinz Stockhausen - Kreuzspiel, Kontra-Punkte, Mantra Ensemble Modern Ilan Volkov - dyrygent Fabryka Oskara Schindlera, 22.00 Legendarna formacja Ensemble Modern z Frankfurtu 15 września otworzy cykl czterech koncertów Festiwalu Sacrum Profanum poświęconych Karlheinzowi Stockhausenowi w 80. rocznicę urodzin. Wśród zaplanowanych do wykonania utworów znalazły się m.in.: Kreuzspiel, Kontra-Punkte i Mantra. ENSEMBLE MODERN Zespół powstał w 1980 roku. Należy do czołówki interpretatorów i propagatorów muzyki najnowszej. Grupa liczy około dwudziestu muzyków z różnych krajów grających w sekcjach instrumentów smyczkowych, dętych drewnianych i blaszanych oraz perkusyjnych. Ensemble Modern posiada niebywałą zdolność wykonywania muzyki współczesnej – skomplikowanej rytmicznie i agogicznie. Bierze udział w najważniejszych wydarzeniach muzycznych światowego formatu. Muzycy mają na swoim koncie liczne nagrania płytowe, m.in. dla RCA, BMG, ECM, przedstawiające dzieła takich kompozytorów, jak: Charles Ives, Olivier Messiaen, Kurt Weill, Edgard Varèse, Karlheinz Stockhausen, Conlon Nancarrow, Steve Reich, Georg Benjamin, Frank Zappa, Anthony Braxton, Heiner Goebbels, Robert Carnevale i in. Ensemble Modern jest laureatem licznych nagród i wyróżnień światowej krytyki. I. Wtorek 16 Września 2008 Helmut Lachenmann – Concertini, „…Zwei Gefühle…“, Musik mit Leonardo Klangforum Wien Johannes Kalitzke - dyrygent Muzeum Inżynierii Miejskiej, 19.00 Jedna z najsłynniejszych na świecie formacji muzyki współczesnej – Klangforum Wien przedstawi w Krakowie (16 września) polską premierę, powstałych w 2005 roku, Concertini Helmuta Lachenmanna. Monograficzny koncert uzupełni utwór „…Zwei Gefühle…“, Musik mit Leonardo do tekstu Leonarda da Vinci z udziałem samego kompozytora, który wystąpi w funkcji lektora. KLANGFORUM WIEN Formacja powstała w 1985 roku z inicjatywy Beata Furrera. To grupa 24 solistów, specjalizujących się w wykonawstwie muzyki współczesnej, kładąca szczególny nacisk na demokratyczną wymianę pomiędzy muzykami, dyrygentem i kompozytorem, odrzucając tym samym tradycyjny, hierarchiczny model praktykowania muzyki. Przyczynek do owej wymiany stanowią regularne warsztaty z kompozytorami. W zróżnicowanym stylistycznie repertuarze zespołu znajdują się pozycje sięgające korzeniami od klasycznego modernizmu, a zwłaszcza Drugiej Szkoły Wiedeńskiej, aż po kompozycje twórców młodego pokolenia oraz jazz. Klangforum Wien występuje w najlepszych salach koncertowych całej Europy, USA i Japonii. Regularnie daje koncerty w swojej siedzibie Wiener Konzerthaus. Działalność artystyczna zespołu obejmuje ponadto współpracę z teatrami muzycznymi, producentami filmowymi oraz stacjami telewizyjnymi. Płyty Klangforum Wien wydawały wytwórnie fonograficzne takie jak: Accord, CPO, Durian, Grammont, Wergo oraz Kairos. Od 1997 roku funkcję pierwszego dyrygenta gościnnego zespołu pełni Sylvian Cambreling. II. Wtorek 16 Września 2008 Karlheinz Stockhausen - Stimmung Paul Hillier, Theatre of Voices Fabryka Oskara Schindlera, 22.00 THEATRE OF VOICES Zespół powstał z inicjatywy Paula Hilliera w 1989 roku. Impulsem była chęć poszerzenia repertuaru dotychczas wykonywanego przez Hilliard Ensemble; odważniej eksplorująca nie tylko średniowiecze, ale też muzykę najnowszą – elektroniczną i eksperymentalną. Zespół z założenia miał być elastyczny – rozbudowywany na potrzeby poszczególnych projektów, zdolny do prezentacji programów Hilliera sięgających od pieśni trubadurów po kompozycje Johna Cage’a i Arvo Pärta. Obecnie Theatre of Voices należy do najlepszych grup wokalnych na świecie. Współpracuje z tak znakomitymi zespołami, jak: Kronos Quartet, Fretwork, Steve Reich & Musicians. Theatre of Voices koncertuje na całym świecie. Jest zapraszany do licznych prawykonań; wiele z nich jest im dedykowanych (np. Proverb Steve’a Reicha) lub powstało na ich zamówienie. Wśród ostatnich przedsięwzięć formacji, zasługujących na szczególne wyróżnienie, należy wymienić: realizację albumu „Cries of London”, koncerty w ramach East Neuk Festival, europejskie tournée ze Stimmung Karlheinza Stockhausena, połączone z nagraniem płyty, występ w Walt Disney Concert Hall w Los Angeles, gdzie wykonali Grand Pianola Music Johna Adamsa pod dyrekcją kompozytora oraz światowe prawykonanie projektu filmowego Passio, inspirowanego muzyką Arvo Pärta, na Adelaide Film Festival. W październiku tego roku zespół weźmie udział w Nowym Jorku w prawykonaniu nowego projektu autorstwa Davida Langa i Petera Greenawaya. Theatre of Voices nagrywa dla Harmonia Mundi USA. W 2007 roku zespół przedstawił w Krakowie autorski program Paula Hilliera obejmujący spuściznę Johna Cage'a. I. Środa 17 Września 2008 Heiner Goebbels - Herakles 2, Befreiung, La Jalouzie, Samplersuite Asko|Schönberg Hans Leenders - dyrygent Muzeum Inżynierii Miejskiej, 19.00 Podczas czwartego wieczoru (18 września) z muzyką Karlheinza Stockhausena w mistrzowskiej interpretacji Schönberg Ensemble i Asko Ensemble - Asko|Schönberg zabrzmią utwory: Orchester-Finalisten z 1996 roku oraz Glanz (Klang - 10. Stunde) z 2006 roku, którego światowe prawykonanie będzie miało miejsce w czerwcu br. w Amsterdamie, a krakowski koncert będzie jego polską premierą. Dzień wcześniej (17 września) Schönberg Ensemble i Asko Ensemble zaprezentują festiwalowej publiczności kompozycje Heinera Goebbelsa. W programie koncertu znalazły się takie utwory, jak: Herakles 2, Befreiung, La Jalouzie i Samplersuite. SCHÖNBERG ENSEMBLE Zespół powstał w 1974 roku w Hadze. Został założony przez Reinberta de Leeuwa, który do dziś pełni funkcję pierwszego dyrygenta. W krótkim czasie zyskał miejsce wśród najważniejszych na świecie formacji, zajmujących się muzyką najnowszą. W głównym kręgu zainteresowań Schönberg Ensemble znajduje się twórczość trzech najważniejszych kompozytorów Drugiej Szkoły Wiedeńskiej - Arnolda Schönberga, Albana Berga i Antona Weberna, oraz jej późniejsze oddziaływania na muzykę XX i XXI wieku. Zespół występuje regularnie w najbardziej prestiżowych salach koncertowych całej Europy, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Jest częstym gościem najważniejszych festiwali muzycznych. Dokonał kilkudziesięciu prawykonań muzyki najnowszej. Wielu kompozytorów dedykowało mu swoje utwory, wśród nich: Maurizio Kagel, Henryk Mikołaj Górecki, Sofija Gubajdulina, Louis Andriessen, Morton Feldman, Klaas de Vries i in. Katalog nagrań Schönberg Ensemble obejmuje kilkaset utworów, m.in. Oliviera Messiaena, György Ligetiego, Johna Adamsa, Karlheinza Stockhausena, utrwalonych dla radia, telewizji oraz na płytach dla wytwórni Deutsche Grammophon, Koch-Schwann, Auvidis Montaigne, Philips (w tym utwory Henryka Mikołaja Góreckiego), Nonesuch, Teldec i in. W 2006 roku ukazało się okolicznościowe wydawnictwo "Schönberg Ensemble Edition", zawierające 22 płyty CD i 3 DVD, dokumentujące ponad 30-letnią działalność zespołu. Na jednej z płyt znalazły się Słopiewnie Karola Szymanowskiego. W 2007 roku zespół wystąpił po raz pierwszy na Festiwalu Sacrum-Profanum. Artyści wykonali monumentalne dzieło Steve'a Reicha - Drumming. ASKO ENSEMBLE Zespół założony w 1965 roku. Obecnie należy do najbardziej utytułowanych i najsłynniejszych na świecie grup zajmujących się muzyką współczesną. Szeroki repertuar Asko Ensemble obejmuje przede wszystkim utwory XX-wieczne i najnowsze, zarówno klasyki gatunku, jak też nowych trendów, wyznaczanych przez młodą generację twórców. Szczególne miejsce w działalności zespołu zajmuje współczesna opera, jak również projekty łączące muzykę z innymi dziedzinami - filmem, multimediami i tańcem. Formacja nie ma stałego dyrygenta, jednak współpracuje na stałe z takimi mistrzami, jak: Stefan Asbury, George Benjamin, Riccardo Chailly, Oliver Knussen, Reinbert de Leeuw i Peter Rundel. Wśród najważniejszych projektów ostatniego sezonu koncertowego należy wymienić występ w Alice Tully Hall w Nowym Jorku, międzynarodowy cykl koncertów z muzyką György Ligetiego i Iannisa Xenakisa oraz szereg światowych prawykonań utworów kompozytorów holenderskich, m.in. After Life - opery Michela van der Aa (koprodukcja z Netherlands Opera), Bovenkamermuziek Jacqa Palincka, Yannisa Kyriakidesa i Mayke'a Nasa. Działalność Asko Ensemble została utrwalona na licznych nagraniach radiowych, telewizyjnych i płytowych. Zespół dokonał nagrań, m.in. dla Deutsche Grammophon, Decca, Nonesuch i Teldec. Od 1998 roku Asko Ensemble i Schönberg Ensemble współpracują na stałe i tworzą jeden organizm w projektach wymagających rozbudowanej obsady m.in. najnowszych przedsięwzięć - Et Exspecto Ressurectionem Mortuorum Oliviera Messiaena i Pli selon pli Pierre`a Bouleza. Wspólnie koordynują też programy edukacyjne - "Divine Din", "Note Pad" i "9x7", którego kolejna edycja - zakładająca skomponowanie przez adeptów kompozycji dziewięciu siedmiominutowych miniatur - odbędzie się w 2008 roku. W ubiegłym roku formacja Asko Ensemble wraz z Nicolasem Hodgesem i Lucasem Visem zaprezentowała w Krakowie twórczość Elliotta Cartera. II. Środa 17 Września 2008 Karlheinz Stockhausen - Adieu, Zeitmasze, Gesang der Jünglinge, Kontakte London Sinfonietta David Atherton - dyrygent Fabryka Oskara Schindlera, 22.00 I. Czwartek 18 Września 2008 Wolfgang Rihm - Séraphin-Sphäre, Chiffre IV musikFabrik Emilio Pomarico - dyrygent Muzeum Inżynierii Miejskiej, 19.00 Kolejną gwiazdą VI Festiwalu Sacrum Profanum będzie formacja musikFabrik z Kolonii, która wykona monograficzny koncert (18 września br.) poświęcony twórczości Wolfganga Rihma. W programie znajdą się utwory: Seraphin-Sphäre – którego światowa premiera odbędzie się dzień wcześniej w Berlinie, oraz Chiffre IV. MUSIKFABRIK Zespół musikFabrik cieszy się reputacją jednego z wiodących zespołów specjalizujących się w wykonywaniu muzyki współczesnej. Już w nazwie, tłumaczonej jako „fabryka muzyki”, zawarta jest idea ciągłego poszukiwania innowacji, która przyświeca jego członkom. Typowe dla działalności tego zespołu międzynarodowych solistów jest ciągłe poszukiwanie nowych form wyrazu. Istotne założenia stanowią: łączenie współczesnych form komunikacji, interdyscyplinarność projektów, stosowanie alternatywnych form prezentacji. Ważnym elementem koncertów musikFabrik jest również interakcja z publicznością. Dzięki nietuzinkowemu profilowi oraz wysokiemu poziomowi artystycznemu przedsięwzięć, musikFabrik jest jednym z najwyżej ocenianych zespołów na świecie – partnerem, z którym podejmują współpracę najwięksi współcześni kompozytorzy i dyrygenci. Długa jest lista wybitnych osobowości świata muzycznego, z którym współpracował zespół – to m.in.: Louis Andriessen, Stefan Asbury, Sir Harrison Birtwistle, Mauricio Kagel, Helmut Lachenmann, Zsolt Nagy, Emmanuel Nunes, Peter Rundel, Rebecca Saunders, Wolfgang Rihm czy Hans Zender. Wytężona praca zakładająca ścisłą kooperację z kompozytorami owocuje przeszło 100 koncertami w roku w całej Europie, częstymi nagraniami dla stacji radiowych, a także produkcją własnych nagrań. musikFabrik regularnie występuje w ramach cyklu musikFabrik im WDR. II. Czwartek 18 Września 2008 Karlheinz Stockhausen - Orchester-Finalisten, Glanz Asko|Schönberg Fabryka Oskara Schindlera, 22.00 Piątek-Niedziela 19 – 21 Września 2008 Kraftwerk Hala ocynowni chemicznej Arcelor Mittal Poland S.A. w Nowej Hucie, 21.00 KRAFTWERK Legendarna formacja Kraftwerk będzie główną gwiazdą 6. Festiwalu Sacrum Profanum, który odbędzie się w Krakowie w dniach 14-21 września 2008 roku. Zespół zagra 3 koncerty (19-21 września) w hali ocynowni chemicznej dawnej Huty im. T. Sendzimira (ArcelorMittal Poland) dla 10 tysięcy fanów. Kraftwerk to kultowy zespół niemiecki, założony w 1970 roku przez Floriana Schneidera i Ralfa Hüttera, znany ze swoich odkryć na polu eksperymentalnych syntetycznych brzmień. Uznawany jest za pioniera nurtu techno i prekursora gatunków spod znaku elektro i house, takich jak: ambient, elektropop, rave, house i in. Kraftwerk pojawił się w najbardziej uprzemysłowionym landzie RFN, Nadrenii Północnej i Westfalii w okresie fermentu kulturowego i artystycznego drugiej połowy lat 60 jako wyraz kontestacji obecnych w popkulturze brzmień amerykańskich, a zarazem jako reakcja pokoleniowa i próba zbudowania własnej tożsamości artystycznej opartej na doświadczeniach awangardowych. Zespół kontynuował elektroniczny pop Tangerine Dream i dokonania kolońskiego Can. Legendarni założyciele grupy: Ralf Hütter oraz Florian Schneider-Esleben odebrali klasyczne wykształcenie muzyczne w düsseldorfskim konserwatorium (poznali się latem 1968 r. w Akademie Remscheid). Ze wspólnych zainteresowań i muzycznych poszukiwań zrodziła się grupa Organisation wykonująca następnie muzykę krautrockową, czyli psychodeliczny, eksperymentalny rock. Bezpośrednimi przewodnikami artystów byli kompozytorzy awangardowi: Karlheinz Stockhausen, Joseph Beuys, Name June Paik, a zarazem dokonania niemieckiej sztuki początku XX wieku, zwłaszcza Bauhausu. Zespół eksperymentował z brzmieniami syntetycznymi, keyboardami, miksowaniem klasycznych instrumentów i nagłośnieniami, a koncerty na uniwersytetach, w galeriach i klubach muzycznych przeszły do historii jako długie improwizowane sesje. Wydał również płytę Tone Float w składzie: Basil Hammoudi (wokal), Butch Hauf (bas), Florian Schneider Esleben (skrzypce, flet), Ralf Hütter (organy elektroniczne), Fred Monicks (perkusja). Przekonani o ograniczeniach klasycznego podejścia do muzyki Schneider oraz Hütter porzucili Organisation i otworzyli w centrum Düsseldorfu własne studio nagraniowe na 60-metrowym strychu kamienicy w pobliżu dworca kolejowego (Kling-Klang Studio). To tu powstały najważniejsze projekty audiowizualne i muzyka do niemal wszystkich albumów grupy Kraftwerk. Pierwszy album sygnowany nazwą Kraftwerk, nagrany został latem 1970 r. przy pomocy inżynierów dźwięku Conrada "Conny" Planka i Klausa Löhmera. Wydawnictwo zwiastowało charakterystyczne brzmienie zespołu: dźwięk wygenerowany, modulowany, w znacznej mierze improwizowany, minimalistyczny, odhumanizowany. Płyta trafiła na czołówki list przebojów. Okładka albumu pokazywała pachołek przydrożny, który na długo stał się znakiem rozpoznawczym zespołu. Album Kraftwerk 2 nagrany jesienią 1971 r. przy pomocy dźwiękowca Conny'ego Planka stanowił kontynuację poprzedniego wydawnictwa, ale wprowadzał odkrywcze w owym czasie nowe brzmienia (Atem, Strom, Spule 4) wykraczające poza możliwości ówczesnych komputerów i syntezatorów. Zadziwił także nowatorskimi pulsującymi automatami perkusyjnymi. Pierwszy zagraniczny koncert zespół odbył dopiero w lutym 1973 r. w Paryżu, zaskakując słuchaczy nakładającymi się rytmami, kontemplatywnymi brzmieniami, repetycjami i mechanicznymi efektami, a także nowoczesnymi efektami wizualnymi wyświetlanymi na ekranach. Muzykę drugiego albumu Kraftwerk uważa się za prekursorską względem nowego kierunku w muzyce nazywanego „Ambiente” Przy okazji nagrania i paryskiego koncertu Kraftwerk 2 do studia Kling- Klang dołączył artysta plastyk Emil Schult. W przyszłości będzie on nieformalnym piątym członkiem zespołu Schult odpowiadał będzie za wizualizacje i wydawnictwa zespołu. (opracował m. in. neony, krzykliwe koszule w jaskrawych kolorach, oszczędną "choreografię", opartą o nieporadne ruchy robotów z filmów SF). Trzecia płyta zatytułowana „Ralf und Florian” powstała latem 1973 r. Wydawnictwo to, uważane za kwintesencję stylu wczesnego Kraftwerk, charakteryzuje zarówno delikatne brzmienie fletu (Tongebirge), jak i dominacja rytmu (Tanzmusik, Elektrisches Roulette), zabawy brzmieniowe, oraz charakterystyczne dla dojrzałego Kraftwerk przetworzenia mowy vocoderem, W pracy nad albumem duet wspomagał Wolfgang Flür przyjęty następnie na stałe do zespołu. Pierwszym ogromnym sukcesem komercyjnym Kraftwerk był nagrany w kwartecie Hütter - Schneider - Flür - Klaus Röder album „Autobahn” (1974) . Pomysł na powstałą w 1974 r. płytę wiązał się z Volkswagenem Garbusem Ralfa Hüttera – muzycy nagrali dźwięki dobiegające zza szyb pojazdów podczas podróży po autostradach RFN. Dźwięki zapisane przy pomocy wielokanałowego magnetofonu opracowano następnie w zaciszu studia wzbogacając udziwnionymi efektami syntetycznymi, tekstami poetyckimi, refrenami, a nawet śpiewem ptaków. Album prekursorski dla zjawiska “Electro-Pop” znalazł się na czołowych miejscach listy bestsellerów w USA, Anglii i Niemiec. Kolejny album „Radioaktivität” zespół nagrał w tzw. klasycznym składzie: Hütter - Schneider - Flür - Karl Bartos. Płyta ukazała się w 1975 r. jako efekt długich sesji eksperymentów nad dźwiękiem i brzmieniem. W swym wyrazie płyta miała charakter programowy, stanowiąc refleksję nad osiągnięciami techniki. Poprzedziły ją badania nad nowymi rodzajów energii oraz technik komunikacji. Zamysł artystów dostrzegalny jest w wieloznacznej grze słów tytułu płyty z nazwami poszczególnych utworów: radio - środek komunikacji (np. Nachrichten, Antenne) i radioaktywność (Geigerzahler, Uran, Die Stimme der Energie). Muzycy wykorzystali nowe źródła dźwięku. Flet i klasyczną perkusję zastąpili licznikiem Geigera oraz radioodbiornikiem. Na płycie obok popowych, pulsujących utworów pojawiły się kolaże, czy eksperymenty brzmieniowe. Muzycy użyli wyłącznie elektronicznych brzmień I charakterystycznych przetworzonych głosów i syntetycznego stylu, określanego jako „Sprechgesang”. Kolejny album, « Trans Europa Express » z 1977 r. - wyraźnie nawiązywał do europejskiej tradycji Bauhausu. Muzyczna podróż Kraftwerk w legendarnym ekspresie TEE, zbudowana została wokół motywów brzmieniowych jadącego pociągu (Trans Europa Express, Metall auf Metall, Abzug). Ze względu na umiejętność łączenia wrażeń estetycznych z rzetelną wiedzą techniczną, mistrzami Kraftwerk byli zwłaszcza twórcy sztuki lat dwudziestych XX w.: ekspresjoniści niemieccy i futuryści. Teledysk do tytułowego utworu przypomina kadry z Metropolis Fritza Langa. Pod wpływem tych obrazów zmienił się także image artystów: eleganccy intelektualiści, technokraci wyraźnie stylizowani na lata 30.te. Wydana w 1978 r. płyta „Die Mensch Maschine” przyniosła największy przebój zespołu Das Modell. Kraftwerk nadaje tutaj maszynom status równy człowiekowi. Symbolem współistnienia maszyn i ludzi stały się pierwsze koncerty promujące album w Paryżu i w Nowym Jorku. Muzycy podzieleni na dwie grupy (Ralf i Florian w Nowym Jorku, Wolfgang i Karl w Paryżu) obserwowali koncerty z perspektywy widowni, rolę muzyków pełniły natomiast perfekcyjnie zbudowane lalki. Prezentacja manekinów na fotografiach, wideo i na scenie definiowała przemysłowe na poły ludzkie istnienia („halb Wesen und halb Ding”) pogłębiała fascynację odhumanizowanymi robotami. Także charakterystyczna okładka „Die Mensch Maschine” zaprojektowana przez Schulta, stała się nową ikoną pop kultury. Obecną na wcześniejszych płytach Kraftwerk improwizację zastąpiła precyzyjna forma i konkretne brzmienia. Płyta rozpoczęła prawdziwy renesans elektropopu, który zaadaptował awangardowe dokonania Kraftwerk także w łatwiejszych wydaniach, np. wczesnej odmiany hip-hopu amerykańskiego i kulturę DJ. Kolejny album, „Computerwelt” zdradzał fascynację technologią i rolą komputerów i stanowił zapowiedź zjawiska rzeczywistości wirtualnej (Computer Love). W warstwie brzmieniowej album imponował instrumentarium, stylem i techniką nagrań. Zespół rozpoczął także swoje pierwsze tournèe światowe dając ponad 90 koncertów, m.in. w Europie, USA, Japonii, Indiach, Australii. Koncerty w Polsce i na Węgrzech miały ogromne znaczenie ideowe wpisując się w atmosferę wydarzeń sierpniowych 1981 r. Na rok 1983 zapowiedziano wydanie nowej płyty „Technopop”. Prace nad nowym materiałem przyspieszyło zamówienie francuskiej telewizji publicznej i dyrekcji kolarskiego Tour de France. Prace przerwano ze względu na wypadek rowerowy Ralfa. Maksisingiel Tour de France z miksami utworu tytułowego ukazał się dopiero w 1999 r. Po decyzji o zatrzymaniu wydania „Techno Pop” muzycy skupili się na pracy nad kolejnym albumem. W 1986 r. ukazało się wydawnictwo „Electric Cafe” poświęcone słowu. Niektóre nagrania to efekt zabawy nad uniwersalnie brzmiącymi onomatopejami czy też intrygującymi zestawieniami dźwięków. Odbiorców zdumiewało odwrócenie perspektyw - dotąd maszyny udawały ludzi, teraz ludzie imitowali maszyny. Kraftwerk wytyczył nową ścieżkę muzyki syntezatorowej zwiastując zjawiska techno następnej dekady. „Electric Cafe” był też ostatnim materiałem nagranym w klasycznym składzie Elektrowni Ralf - Florian - Wolfgang - Karl. W czerwcu 2005 r. zespół wydał podwójny album “Minimum Maximum” będącym pierwszą płytą koncertową w 35.letniej historii istnienia zespołu, zawierający najważniejsze kompozycje Kraftwerk prezentowane podczas tras koncertowych. 6. FESTIWAL SACRUM PROFANUM KRAKÓW, 14-21 WRZEŚNIA 2008 Niedziela 14 Września 2008 Kurt Weill - Die sieben Todsunden, Sinfonie No. 2 Ute Lemper, Sinfonietta Cracovia Mark Minkowski - dyrygent Filharmonia im. Karola Szymanowskiego w Krakowie, 20.00 I. Poniedziałek 15 Września 2008 Hans Werner Henze - Voices London Sinfonietta David Atherton - dyrygent Muzeum Inżynierii Miejskiej, 19.00 II. Poniedziałek 15 Września 2008 Karlheinz Stockhausen - Kreuzspiel, Kontra-Punkte, Mantra Ensemble Modern Fabryka Oskara Schindlera, 22.00 I. Wtorek 16 Września 2008 Helmut Lachenmann – Concertini, „…Zwei Gefühle…“, Musik mit Leonardo Klangforum Wien Johannes Kalitzke - dyrygent Muzeum Inżynierii Miejskiej, 19.00 II. Wtorek 16 Września 2008 Karlheinz Stockhausen - Stimmung Paul Hillier, Theatre of Voices Fabryka Oskara Schindlera, 22.00 I. Środa 17 Września 2008 Heiner Goebbels - Herakles 2, Befreiung, La Jalouzie, Samplersuite Asko|Schönberg Hans Leenders - dyrygent Muzeum Inżynierii Miejskiej, 19.00 II. Środa 17 Września 2008 Karlheinz Stockhausen - Adieu, Zeitmasze, Gesang der Jünglinge, Kontakte London Sinfonietta David Atherton - dyrygent Fabryka Oskara Schindlera, 22.00 I. Czwartek 18 Września 2008 Wolfgang Rihm - Séraphin-Sphäre, Chiffre IV musikFabrik Emilio Pomarico - dyrygent Muzeum Inżynierii Miejskiej, 19.00 II. Czwartek 18 Września 2008 Karlheinz Stockhausen - Orchester-Finalisten, Glanz Asko|Schönberg Fabryka Oskara Schindlera, 22.00 Piątek-Niedziela 19 – 21 Września 2008 Kraftwerk Hala ocynowni chemicznej Arcelor Mittal Poland S.A. w Nowej Hucie, 21.00 Kompozytorzy: - Kurt Weill (1900-1950) - Hans Werner Henze (1926) - Karlheinz Stockhausen (1928-2007) - Helmut Lachenmann (1935) - Heiner Goebbels (1952) - Wolfgang Rihm (1952) Lista sal koncertowych: - Filharmonia im. Karola Szymanowskiego w Krakowie - Muzeum Inżynierii Miejskiej - Fabryka Oskara Schindlera - Hala ocynowni chemicznej Arcelor Mittal Poland S.A. w Nowej Hucie ------------------------------------------------ Best Regards Dobermann
[PM]
|
Pages:
1
1
